kızılay-kızılhaç

1859 tarihine kadar yapılan tüm harplerde  harbde ölen yaralanan ve esir kalan sefil askerlerin çaresizlikleri isviçreli Dunant ın dikkatini çeker. fransa  -sardunya ve Avusturya arasında yapılan solfarino savaşında iki taraftada yüz bin asker harb eder çatışırlar .o yıllarda henüz italya birliği gerçekleşmemiştir.  ispanya fransa ve Avusturya diledikleri gibi  italyayı kendi aralarında taksim eder yönetrirler.  bu harbte  dunantın gözleri önünde bir günde 10.000 asker ölür  yaralı sayısıda daha  kabarıktır .  harb sonrası esirlerin dramı yüreğini sızlatır dunantın . artık bu harpten sonra olacak savaşlarda   çeşitli kuruluşlar  askerlere yaralılara ve esirlere mutlaka yardım etmelidir.işte bu kapsamda kızılhaçı kurarlar .ve bu insani  yaklaşım dunanta Nobel barış odülünü getirir .  istanbulda bir kaç yıl sonra kurulan kızılhaç  ülkenin ,Osmanlının özellikleri göz önüne alınarak  kızılaya dönüştürülür...