Çocuklarım

Benim bir oğlum var çaglar Temmuz 1969 kayseri doğumlu kızımda  adı ipek oda 1973 oldenburg Almanya doğumlu.o tarihlerde dijital çağ henüz başlamamıştı her anne ve baba gibi bizde çocuklarımızla gerek maddi gerek manevi bugünlere göre çok çok yakın ilgi içindeydik . Aralarında  3.5 yaş kadar fark olmasına ragmen bacı agbey neredeyse tam bir dayanışma ve arkadaş ilişkileri içinde bir birlerini büyüttülerde diyebiliriz.ben hastanede işlerim biter öğleden sonra veya akşam üzeri onları annelerinde alarakya Everstinholz ormanında yürür bisiklete biner nehir boyunca pedal çevirir yada dobbelwiesenin zümrüt gibi çayırlıgında tek kale futbol oynardık anneleri genelde kaleci olur oyun sonu hepimiz terden sırılsıklam olurduk.bazende bize yakın flötendeich havuz kompleksine gider doğada açık havuzlarda birkaç saat yüzer enerjilerimizi tüketip  evimize dönerdik sonra hep beraber sofraya oturur karnımızı Allah ne verdiyse doyururduk yemek sonrası  tavla kızma birader gibi oyunlar oynar belli bir saattede gece yarılarına kalmadan sütümüzü içer yatar Sabah'ta erkenden kalkardık.günlük bir iki saatlik spor sonunda çocuklar tüm can sıkıntısından Ruhi gerginliklerden kurtulur lokum gibi kaprissiz dayatmasız anne baba sözü dinleyen onların sözlerinden çıkmayan dengeli çocukluklarını yaşayıp problemsiz geliştiler büyüdüler.şimdilerde  ebeveynlerin  kendi programları dizileri var televizyonlarda küçücük çocukların ellerine ya cep telefonları ya tabletleri var gözler hep onda tam bir kopukluk var aile fertleri arasında .çocukların çogu doyumsuz hareketsiz okullara servislerle  giden bu yüzden çogu obez ve kaprisli çocuklar gün akışını gündemi çocuklar belirler olmuş.eskiye dönmeli ilişkiler artırılmalı aile fertlerinin birbirlerine bağları artırılmalı